Opis:
Elżbieta Zadora–Zuzelska
Z ZIEMI I NIEBA TO BRAŁAM
Wystawa Pro Memoria
18-29 marca 2022
Galeria DAP
Ul. Mazowiecka 11A, Warszawa
Wystawa Pro Memoria jest retrospektywą twórczości plastycznej zmarłej w czerwcu ubiegłego roku Artystki.
Elżbieta Zadora-Zuzelska (1957 – 2021)
Malarka, pastelistka, rysowniczka, fotograficzka.
Ukończyła Wydział Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom z malarstwa otrzymała w 1986 r. Zrzeszona w Związku Polskich Artystów Plastyków, Polskim Związku Fotografów Przyrody, Stowarzyszeniu Pastelistów Polskich.
Współpracowała z amerykańską grupą teatralną „The Living Theatre” współtworząc w 1980 r. spektakle plenerowe w Warszawie.
W 1993 r. współpracowała przy organizowaniu pierwszej wystawy i aukcji dzieł sztuki „Artyści świata pacjentom Tworek” w warszawskiej Zachęcie. Była jednym z założycieli Stowarzyszenia Pastelistów Polskich. W latach 1987–2018 brała udział w ponad 100 wystawach zbiorowych, między innymi w prezentacjach pokonkursowych: Jesienny Salon Sztuki – Ostrowiec Świętokrzyski; Biennale Pasteli – Nowy Sącz; „Ensemble dans la vie et dans l’art” – „Amici di Tworki a Paris”; Biennale Małych Form Malarskich – Toruń; Biennale Miniatury – Częstochowa; Warszawski Festiwal Sztuk Pięknych; Obraz Sezonu Obraz Roku – ZPAP Warszawa; Warszawski Festiwal Sztuki Ground Art.; „100-lecie ZPAP” – Warszawa; „Taniec w malarstwie. Śladami Edgara Degas” – ZPAP Warszawa; „Poznaj Zmiany 2009” – ZPAP Warszawa; Polski Salon Sztuki na Międzynarodowych Targach Poznańskich.
Obrazy Elżbiety Zadora-Zuzelskiej były nagradzane w konkursach „Obraz Sezonu” ZPAP Warszawa 2008 oraz Biennale Pasteli 1994.
Od 2015 r. wprowadziła do swej twórczości fotografię, jako technikę wyrażania swojej artystycznej wrażliwości. Jej „malarskie” fotografie były wielokrotnie wyróżniane i nagradzane na krajowych i międzynarodowych konkursach fotografii. W latach 2017 -2021 jej fotografie wyróżniono i nagrodzono siedemnaście razy. Między innymi w konkursach: International Photographer of the Year – Nowy York; Tokyo International Photography Awards – Tokio; Prix de la Photographie Paris – Paryż.
Wystawy indywidualne:
DAP „Galeria Lufcik, “Zadora Loft Art” – 2011 Warszawa
Galeria Elektor Mazowieckiego Centrum Kultury i Sztuki, “Ludziom czas upływa szybciej niż ptakom” – 2009 Warszawa
Galeria Farbiarnia na Pięknej; „Malarstwo” – 2006, Warszawa
Millennium Plaza; „Malarstwo” – 2005 – Warszawa
Galeria Sztuki Prace Duże; „Pastele i Oleje” – 2002, k/Warszawy
Galeria Arsus – „Pastele i Oleje” – 1993, Warszawa
Galeria MDK „Pastele” – 1989, Szczytno.
Epizody
Przedwojenne kamienice z czerwonej cegły przy skrzyżowaniu ulic. Kilkupiętrowe, z wąskimi i wysokimi oknami. Mało kiedy otwieranymi. A za nimi, wewnątrz mieszkań, zarysy ukrytych mieszkańców. Na rogu kamienicy otwarte drzwi do sklepiku. Za schodkami tajemnicze wnętrze z zapachem kiszonych ogórków i kapusty w drewnianych beczkach. Na ulicy i podwórkach tli się życie. Czasami zatrzymuje się jego bieg, gdy Mańka z naszego podwórka otwiera okno. Zostaje po niej ślad odrysowany kredą na bruku. Albo wtedy, gdy Chudy z Heńkiem otwierają w mieszkaniu okno i wypuszczają dziesiątki żółtych kanarków. To nie są ich kanarki ani ich mieszkanie. Wszystkie dzieciaki z pobliskich kamienic mają kolorowy spektakl. I już nawet nikt nie zauważa duchów dziadków ratujących ginące ptaki. Jedynie na fotografii zachował się zarys dziecka w zastygłym geście z piłką. Albo Gra w klasy – podwórko, które nie było takie białe i nawet pomarańczowego koloru tam nie było, ale było to, co jest na tym obrazie.
A Madeleine… – duch z marzeń mieszkańców tej kamienicy, który niczym cienka linia spowija to odrapane podwórko ze ścianą, której nagość odsłoniła wojna. Madeleine, która na próżno próbuje ratować. Madeleine, która słyszy wszystkie krzyki i szepty kamienicy i podwórka, i mieszka w szeroko otwartych oczach jej mieszkańców. Czasami przylgnie do zaciśniętych powiek. Poznaj swoje imię – to prawdziwe jest na tym obrazie, wśród zagmatwanej historii, wśród wielu relacji – ale odszukać je trudno. W dziecięcych zabawach każdy z nas był Linoskoczkiem. W jednej chwili równowagi na linie posiedliśmy moc świata. Ale była to tylko jedna chwila. Na krawędzi – a później to już tylko walka, gniew, bunt i szaleństwo łapania równowagi… i lot z najwyższego piętra. W dół. Jak ten Ikar.
Całe zdarzenie Nie trwało długo. To była chwila, której i tak nikt nie zauważył. Aż pewnego dnia – Stało się.
Ten, który chwytał wiedział co robi. My nie wiedzieliśmy. To tylko epizody. Bo jest w tych obrazach rozleglejsza opowieść o warszawskiej Pradze i wyniesionych z niej pejzażach.
Opowieść o świecie uczuć i emocji.
Elżbieta-Zadora Zuzelska
Sponsorzy wystawy:
EuRoPol GAZ s.a. – Sponsor
ECE Projektmanagement Polska Sp. z o.o.
PPHU GLOBALDEX Jadwiga Sikorska, Wojciech Kamiński sp. j.
Zespół Doradczy 3ba Sp. z o.o.
