Opis:
Dzieła Darka Pali zaprezentowane na wystawie z całą pewnością można uznać za pejzaże, czyli wynikają one z patrzenia na naturę, sposobu widzenia krajobrazu, a następnie przekształcenia tejże wizji w obraz. Owe patrzenie/widziane, w przypadku tego Artysty wydaje się odciskać ślady w duszy, by przywołać Teajeta Platona „Więc przyjmijmy dla naszych rozważań, że w naszych duszach jest tabliczka woskowa (…). Jeżeli z tego, co widzimy albo słyszymy, albo pomyślimy, chcemy coś zapamiętać, podkładamy tę tabliczkę pod spostrzeżenia i myśli, aby się w niej odbijały tak jak wyciski pieczęci”.
Metafora śladu-obrazu odciśniętego w duszy pozwala zrozumieć intymność relacji widzącego i widzianego, moc zmysłowego wrażenia. Z jednej strony, w cyklu związanym z Wisłą w okolicy mostu Poniatowskiego, Darek Pala wydobywa na jaw, w materii malarskiej, rzeźbiąc – ślady, zmienność, blaski i cienie ulotnej egzystencji zjawisk natury, ich rytmy, powstawanie i zanikanie, w ten sposób stara się uchwycić ruch i czas. Z drugiej strony zaś, w cyklu pejzaży z Francji możemy zauważyć metamorfozę ujęcia, zmianę perspektywy. Wydaje się, że Artysta koncentruje się w tych dziełach na stałości i przestrzeni, tworząc swojego rodzaju mapy, w których „tabliczka w duszy” łączy się z tamtejszym światem i wyobraźnią.
Barbara Major
Malarz, grafik, rzeźbiarz, twórca przestrzennych instalacji, urodzony w Częstochowie 1967 roku. W rodzinnym mieście skończył liceum plastyczne. Studiował na krakowskiej ASP na wydziale grafiki- litografii u prof. Romana Żygulskiego. Dyplom uzyskał 1992 roku. W 1993 zamieszkał w Warszawie, gdzie związał się Galerią ART. W 1998 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, skąd powrócił w 2010 .
Maluje kompozycje figuralne, martwe natury, abstrakcje, a także tworzy formy przestrzenne z drewna, pleksi, metalu. Cechą rozpoznawczą jego sztuki są mocne kontrastowe kolory, najchętniej trzy podstawowe. Na tej właśnie triadzie zbudował charakterystyczną estetykę swych obrazów. Dominujące niegdyś anegdotyczne sceny rodzajowe, ostatnio wypierane są przez prostsze, zmierzające ku abstrakcji, obrazy i monotypie. Powstające nadal martwe natury nie podległy aż tak dalekim zmianom. Ostatnio pochłania go tworzenie form przestrzennych z pogranicza malarstwa i rzeźby.
Autor kilkudziesięciu wystaw indywidualnych w Europie i USA.
