Opis:
Barbara Michałowska – Ukończyła Wydział Filologii Polskiej i Wydział Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego w 1968 r. Od 1974 r. pracuje twórczo w dziedzinie tkaniny artystycznej i malarstwa.
Należy do Pracowni Doświadczalnej Tkactwa Artystycznego przy ZPAP Warszawa i począwszy od 1980 r. bierze udział we wszystkich wystawach tej grupy.
W 1990 r. otrzymała wyróżnienie w konkursie Polskiego Komitetu Olimpijskiego, w 2002 r. w konkursie „Tkanina inspirowana twórczością Stanisława Moniuszki”.
14 wystaw indywidualnych, m.in.:
1985 – Galeria CBWA Wałbrzych
1987 – Muzeum Tkactwa Dolnośląskiego, Kamienna Góra
2000 – Łazienki Królewskie, Warszawa
2007 – Dom Artysty Plastyka, Warszawa
2011 – Dom Kultury, Józefów
Udział w wystawach zbiorowych, m.in.:
2013 – „Sztuka włókna”, DAP Warszawa
2009 – Wystawa Pracowni Tkaniny Doświadczalnej, DAP Warszawa
2005 – „55 lat Pracowni Tkaniny Doświadczalnej”, Muzeum Włókiennictwa, Łódź
2004 – „Zwycięstwo ducha nad materią”, DAP Warszawa
2004 – „Sztuka włókna”, DAP Warszawa
2003 – „Kolorowe nastroje”, Łazienki Królewskie, Warszawa
1988 – „Żołnierska powinność”, Zachęta Warszawa
1986 – „35 lat Pracowni Doświadczalnej Tkactwa Artystycznego”, DAP Warszawa
„Gobeliny Barbary Michałowskiej zdradzają ogromną fascynację naturą, fascynację, która nie pozwala na dowolność interpretacji, czy też na odstępstwo od występujących w pejzażu form. Ta pozorna naiwność, jakże niepopularna w wyrachowanej sztuce współczesnej, jest wyrazem pokory, ale i kultu tego, co wieczne i niezniszczalne (żywioły, pory roku, niebo, morze).
Nie da się jednak uniknąć interpretacji w zetknięciu z konkretną materią gobelinu, i tu artystka używając zwykłych, lapidarnych środków wyrazu okazuje się być niezwykłą czarodziejką, nasycając swoje dzieło czułością, autentycznym przeżyciem, a także prawdziwą poezją.
Jak to robi? To jej zasługa i tajemnica.
Gobelin zmuszając do syntezy wrażeń, zdaje się być szczególnie bliski talentowi artystki. Sama technika przeżywa obecnie pewien regres i tylko autentyczne wartości nie poddają się erozji obowiązujących trendów. Tak właśnie jest z twórczością Barbary Michałowskiej.”
– Hieronim Gąsiorkiewicz