Galeria Forma ul. Żuławskiego 4/6
zaprasza na wernisaż wystawy w czwartek 21 listopada 2019 r. godz. 19.00
Alina Bloch
Przypomnieć
malarstwo ● instalacje
Ośrodek Kultury Forma SBM “Politechnika”
ul.Żuławskiego 4/6 Warszawa tel. 22 848 00 02
wystawa czynna w dni powszednie do-03.01.2020 r. w godz. 12.00-20.00
patronat honorowy:
Okręgu Warszawskiego Związku Polskich Artystów Plastyków
Wystawa Aliny Bloch w Galerii Forma przypomina o potrzebie ciszy i spokoju. Prezentowane prace są przeglądem i podsumowaniem wieloletnich przemyśleń i doświadczeń malarskich. Obrazy dają możliwość kontemplowania uroków świata, przełożonych na język form i barw, i poprzez syntezę wyrażającharmonię natury i wartość życia.
Alina Bloch
W 1981 r. ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie z wyróżnieniem rektorskim na Wydziale Architektury Wnętrz w Pracowni Wystawiennictwa prof. Jacka Damięckiego. Malarstwo studiowała u prof. Jana Lisa, tkaninę artystyczną na Wydziale Malarstwa u prof. Wojciecha Sadleya. We wrześniu 2010 otrzymała stopień doktora sztuk plastycznych w dyscyplinie artystycznej sztuki piękne. Adiunkt w macierzystej uczelni na Wydziale Sztuki Mediów w Pracowni Malarstwa i Rysunku prof. Apoloniusza Węgłowskiego (2007-2019). Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego(2007), oraz Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawa(2009, 2011 projekty realizowane w przestrzeni publicznej).Swoje prace prezentowała na wystawach indywidualnych i zbiorowych m.in.: 5Międzynarodowe Biennale Akwareli – Mexico City (2002), malarstwo – Berlin (2006), Wilno (2004), Kijów (2004), Ułan Bator (2005), Sofia(2006), Międzynarodowe Triennale Tkaniny – Łódź (2010,2016)., I Maestri del Bisso, della Seta, del Lino – Rzym (2017), “12artisti polacchi e i nuovitempi”– Rzym (2018)
Alina Bloch zajmuje się malarstwem na jedwabiu oraz malarstwem olejnym, realizuje malarskie instalacje w przestrzeni publicznej. W twórczości widoczne jest konsekwentne dążenie do syntezy, zarówno w rozumieniu struktury kolorystycznej jak i formy ogólnej. W malarstwie nawiązuje do sztuki sakralnej, gdzie wątek bytu pozamaterialnego zbliża nas do istoty duchowego światła emanującego z głębi koloru. Wykorzystanie jedwabiu jako podłoża do malarskich działań daje świetlistość umożliwiającą maksymalną kontemplację barwy. Proces tworzenia, którego istotą nie jest ani naśladowanie, ani deformacja, jest rodzajem modlitwy i zachwytu nad wszechświatem natury. W kompozycjach poprzez syntetyczny skrót odnajduje się nastrój skupienia , nostalgię , ciszę, a wszystko to skłania do refleksji nad kruchością i ulotnością życia.
