Biografia:
Ewa Mitera urodzona w 1981 w Warszawie, Absolwentka University of Edinburgh, w Szkocji, z tytułem Master of Science in Design and Digital Media pod kierunkiem prof. John Lee. Tytuł Magistra Sztuk Pięknych otrzymała w Europejskiej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowni prof. Mieczysława Wasilewskiego, praca teoretyczna u prof. Wiktora Zina. Malarstwa i rysunku uczyła się od prof. Franciszka Starowieyskiego i prof. Antoniego Fałata. Następnie na Uniwersytecie Warszawskim otrzymała tytuł Magistra Historii Sztuki pod kierunkiem prof. Marii Poprzęckiej. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP) oraz Stowarzyszenia Historyków Sztuki w Polsce (SHS). Nominowana w prestiżowym austriackim konkursie malarstwa Strabag Art Award 2014.
Artystka wystawia swoje obrazy w Związku Polskich Artystów Plastyków w Warszawie na licznych wystawach w tym cyklicznych od 2011 Aktualności i Pokolenia, jak również wystawie poświęconej 70. rocznicy Powstania Warszawskiego pt. Pokój i Nadzieja. Pierwszą indywidualną wystawa w 2015 w Edynburgu, Szkocji pt. Eva Mitera Paintings in Edinburgh. W 2015 roku weźmie udział w Biennale we Florencji.
Malarstwo Ewy Mitera poświęcone jest głównie tematom krajobrazu, fenomenów przyrodniczych, zjawisk meteorologicznych przemiennie obrazy figuratywne i abstrakcyjne z przywołaniem motywu. Te impresyjne obrazy opierają się prostej percepcji i analizie, malowane w odwołaniu do pamięci, zaczerpnięte z obserwacji natury i przekształcone w obraz olejny. Istotnym w malarstwie artystki jest uchwycenie żywiołu natury, ważnym jest czynnik katakliczny, dramatyczny, element napięcia, poruszenia pejzażu, uchwycenie subtelnych zmian meteorologicznych. Artystka często nie nadaje tytułu swoim obrazom lub używa lakonicznych tytułów uważając że jej malarstwo powinno być przeżywane, a nie interpretowane. Duże rozmiary obrazów odgrywają istotną rolę, tworząc to pożądane dramatyczne odczucie natury.
Obrazy chmur są ideą materializacji niematerialnego, malowane z pamięci i wrażenia. Chmury są niepowtarzalne, uniwersalne, Boskie, w wiecznym ruchu, widoczne ale nieuchwytne, nieustannie zmieniając swój kształt, formę, argument, nie obciążone pamięcią, zachęcające różnorodną interpretację, generatory wyobraźni, oniryczne.
Równie ważne jak motyw obrazów jest sam proces tworzenia, odkrywania możliwości koloru i światła, zarówno w tradycyjnej technice olejnej holenderskich mistrzów i spontanicznej “alla prima” charakteryzując się abstrakcyjną strukturą.
