Opis:
JANUSZ KRAUZE “WYSTAWA RZEŹBY”
“Chciałabym zaprosić Państwa na wystawę mojego Taty, Janusza Krauze.
Na wystawie zaprezentujemy niewielki fragment jego twórczości.
Nie znajdziecie w tym opisie artystycznej analizy prac, lecz wspomnienie Pięknego Człowieka. Po studiach w warszawskiej ASP rodzice zamieszkali w Gorlicach, małym miasteczku na południu Polski w Beskidzie Niskim.
Tata wrósł w tę społeczność i czuł się z nią związany. Urzekała go tutejsza przyroda, bukowe lasy, łagodne góry, zapomniane łemkowskie chaty i cerkwie. Mocno uczestniczył w tworzeniu życia kulturalnego i art
ystycznego tego terenu.
W tamtym okresie lat 70-tych stworzył poruszający pomnik „Rozstrzelani”, usytuowaną nad brzegiem rzeki grupę kamiennych brył z delikatnie zarysowanymi, smutnymi, pełnymi tragizmu twarzami. Wpisującą się w klimat rynku małego miasteczka naturalistyczną figurę z brązu „Przy studni”, którą mieszkańcy nazwali Tereską i która doczekała się własnej legendy. Pomniki Kazimierza Pułaskiego, Wojciecha Biechońskiego w Parku Miejskim, popiersie Kopernika, wystroje kościołów w Ropicy Polskiej, Szymbarku i Gliniku Mariampolskim z monumentalnym ołtarzem i polichromowaną drogą krzyżową.
Ojciec z niezwykłą czułością i szacunkiem traktował materiał, który dominował w jego twórczości – drewno. Niejednokrotnie kształt kawałka drewna, „klocka” jak mówił, stawał się inspiracją do rzeźby. Nie walczył z tym materiałem lecz umiejętnie go kształtował wydobywając z niego zamierzony projekt. Specyfika drewna, jego zapach, struktura, proces starzenia się, wysychania, jego przemijalność były dla taty misterium, Sztuką.
Dużo czytał i często jego rzeźby odzwierciedlały emocje związane z literaturą.
W wielu pracach w pochyleniu długiej szyi, w linii oczu, ramion, widać naszą mamę, z którą związał się jeszcze w Szkole Kenara.
Nie potrafił dbać o to, co wiąże się obecnie z tzw. art businessem, nie dbał o promocje, układy, nie starał się zaistnieć w lukratywnych środowiskach.
Za to nauczył nas obserwowania, wrażliwości na piękno, na światło, na niebo, na pory roku. Potrafił marzyć i w środku pozostał młody. Pięknie żył, żył z pasją. Zmarł jesienią.”
Katarzyna Krauze-Pietrzak
JANUSZ KRAUZE urodził się w 1936 r. w Poznaniu.
Ukończył Państwowe Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem w okresie jego największej świetności, kiedy dyrektorem szkoły był wybitny rzeźbiarz i pedagog Antoni Kenar, a w gronie nauczycieli spotkać można było Władysława Hasiora czy Tadeusza Brzozowskiego.
W roku 1963 obronił dyplom na wydziale rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Mariana Wnuka.
Mieszkał i pracował w Gorlicach.
Był artystą o dużym dorobku twórczym, autorem pomnika Kazimierza Pułaskiego i Wojciecha Biechońskiego w Parku Miejskim, pomnika “Rozstrzelani”, postaci mieszczki “Przy Studni” na rynku w Gorlicach, pomnika “Macierzyństwo” w Ciechocinku, płaskorzeźby “Sztandar” w Muzeum WP w Warszawie, ołtarza i drogi krzyżowej w kościele w Gliniku Mariampolskim i Ropicy Polskiej.
Uczestnik wielu prestiżowych konkursów rzeźbiarskich m.in “Portret” Paryż 1973, „Pomnik Chopina” w Londynie 1974, “Środowisko” Oslo 1995, „Sport w Sztuce” Barcelona ok. 1972.
Brał udział w wystawach zbiorowych i indywidualnych: doroczne wystawy w 1972, 1973, 1974, 1975 w Rzeszowie, Salon Jesienny w Radomiu 1973, Wystawa zbiorowa Warszawa Zachęta 1978, Wystawa ZPAP Nowy Sącz 1997 (wyróżnienie za rzeźbę “Postać”, Wystawa “Begegnung mit Polen” Schwerte 1997, Wystawa indywidualna BWA w Gorlicach 1976, 1999, 2001, w Galerii Projekt A. i J. Kupniewskich Warszawa 2002, Tarnów Galeria Miejska 2003 – wyróżniony Dyplomem Honorowym, Muzeum A. Warhola w Presovie 2005, udział w Reaktor Kultury Press Release Warszawa 2012, wystawa indywidualna w Małej Galerii Biblioteki Dzielnicy Mokotów 2013.
W czerwcu 2008 r. otrzymał nagrodę ministra Kultury i Sztuki za całokształt pracy twórczej.
Zmarł 7 października 2016 roku.
