Biografia:
Andrzej Podkański – członek ZPAP od roku 1990, w obecnej kadencji pełnił rolę Sekretarza Rady Artystycznej przy Zarządzie Głównym.
Jest absolwentem Wydziału Malarstwa warszawskiej ASP w pracowniach profesorów: Tadeusza Dominika – malarstwo sztalugowe
Ryszarda Wojciechowskiego – malarstwo ścienne.
Dyplom uzyskał w 1984, zatem rok obecny to jego 35 – lecie pracy twórczej.
Swoje malarstwo prezentował na 15 wystawach indywidualnych oraz kilkudziesięciu pokazach zbiorowych w wielu krajach świata.
Od czasu przełomu ustrojowego oprócz malarstwa przez wiele lat tworzył społeczno – polityczne felietony dla różnych rozgłośni Polskiego Radia.
W stanie wojennym i trudnych latach 80 współorganizował pomoc charytatywną niesioną przez Szwecję dla Polski. Dla prasy ogólnopolskiej pisał artykuły o sztuce. Od lat pracuje z młodzieżą artystyczną.
Na początku stycznia bieżącego, 2019 roku, w Galerii Domu Artysty Plastyka, uroczyście wręczono Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” Andrzejowi Podkańskiemu.
Odznaczenie przyznane przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, wicepremiera prof. Piotra Glińskiego wręczyła Ewa Wytrążek – dyrektor Departamentu Narodowych Instytucji Kultury. Laudację wygłosiła Bożenna Leszczyńska – prezes Okręgu Warszawskiego Związku Polskich Artystów Plastyków.
LAUDACJA wygłoszona podczas uroczystego wręczenia Srebrnego Medalu „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.
…” Andrzej Podkański jest samotnym wilkiem, bezkompromisowo oddanych sztuce. Wierzy, że również dzisiaj malarstwo może poruszać sprawy najważniejsze. Realizuje tę wiarę w płótnach małych i wielkich. Swoją działalność traktuje jako głos w trwającej od kilkudziesięciu lat światowej wojnie duchowej, gdzie po jednej stronie znajdują się artyści autentyczni, a po drugiej ochoczo popierani przez media, tzw. twórcy działający w obrębie postkultury. Wbrew opiniom malkontentów od lat wieszczących koniec malarstwa, Podkański w sposób absolutnie osobisty ukazuje, że nie mają racji.
Nie zważając na przeciwności losu, maluje swoje metafizyczne poematy, o cierpieniu, samotności i przemijaniu. Odwiecznym treściom nadaje nowoczesną formę, wolną od wszelkich zapożyczeń. Przepełniona wewnętrznym żarem twórczość powołuje do życia dzieła zachwycające prostotą, roziskrzonym światłem, wyrafinowanym kolorem.
Dzięki samoświadomości i erudycji Podkański działa w obszarach, które nigdy nie będą dostępne dla twórców mniejszego formatu. Innym pozostawia zabawę w dekorację, struktury i pogoń za modnymi trendami. Jest artystą wolnym, nie uwikłanym w żadne dogmaty i koterie. Bardzo tej wolności broni; wie, ze tylko ona daje szansę na spełnienie.
Andrzej Podkański ze swoją twórczością wydaje się być samotną wyspą we współczesnym malarstwie ostatnich lat, przepływających coraz szybciej i bez śladu, w których sztuka jest jak codzienna gazeta ulegająca błyskawicznemu przedawnieniu i opatrzeniu. Na takim tle jego dorobek przypomina górę, a kolejne etapy zmagań zdają się być obozami na stromej ścianie prowadzącej na szczyt. Na ów wierzchołek absolutu coraz bliższy, ale ciągle póki życia daleki. Już osiągalny, a tak trudny do zdobycia…”
Laudacja powstała z fragmentów wstępów do katalogów, wystaw indywidualnych laureata
-autorstwa: Adama Staropolskiego, Urszuli Zborowskiej,Tomasza Murgrabiego
