Opis:
DELFINA KRASICKA “ŻYCIE TKANE MIŁOŚCIĄ”
Wystawa towarzysząca 15 Międzynarodowemu Triennale Tkaniny w Łodzi
Kuratorzy wystawy: Anna Alicja Trochim, Zbigniew Nowosadzki
Delfina Krasicka (1944-2012), urodzona w Buenos Aires, w polsko-argentyńskiej rodzinie. Przed zamieszkaniem na stałe w Polsce przebywała dłużej w Paryżu, Rzymie i Algierze. Zajmowała się tkaniną artystyczną i haftem, tworzyła też kolaże. Swoje prace prezentowała na blisko 40 wystawach indywidualnych (m.in. Polski Instytut, Sztokholm; Galeria Sztuki Współczesnej, Wilno; Galeria „Centoira“, Buenos Aires; Avenue Foch, Paryż; Galeria Sztuki Współczesnej, Warszawa; Galeria BWA „Piwnice, Kielce; Galeria Brama, Warszawa; Galeria „Na Jatkach“, Wrocław; Galeria „Politechnika“, Białystok; Galeria Delfiny, Warszawa; Galeria Chłodna 20, Suwałki; Muzeum Regionalne, Chojnów). Brała udział w ponad 80 wystawach zbiorowych polskich i zagranicznych (Ogólnopolska Wystawa Tkaniny Unikatowej, Łódź; Sztuka Włókna, Warszawa; Galeria „Ratusz“, Kiejdany; Museo Metropolitano, Buenos Aires; BWA, Ostrowiec Świętokrzyski; IXION POLONIA, Kuritiba; Polski Instytut Kultury, Budapeszt). Inicjatorka grupy Via Varsovia. Organizatorka wielu aukcji charytatywnych
i wydarzeń artystycznych. W 1999 roku założyła i prowadziła na warszawskim Powiślu Galerię Delfiny, która funkcjonuje do dziś. Odznaczona pośmiertnie przez Prezydenta RP B. Komorowskiego Złotym Krzyżem Zasługi w 2012 r. za wkład w rozwój i upowszechnienie kultury.
Zbigniew Taranienko
Tkackie pasje Delfiny Krasickiej
W tkaninach Delfiny Krasickiej można bez trudu dostrzec wiele indywidualnych autorskich cech. Na pierwszy rzut oka uderza ich żywa, budowana na kontrastach kolorystyka, sprawiająca wrażenie operowania nadmiarem barw, więc zgodnie z dość często przyjmowanymi postulatami eliminacji środków, z pozoru oscylująca na krawędzi dekoracyjności. Ale właśnie kolorystyka w dużej mierze wytwarza swoisty ton tych tkanin, staje się nośnikiem osobistych emocji Krasickiej, pojawiających się na nowo w czasie odbioru, a także pozwala na ważny dla artystki przekaz niecodziennej południowoamerykańskiej witalności – dla Delfiny Krasickiej równie genetycznie bliskiej jak jej polskość… (…)
Gobeliny i hafty Delfiny Krasickiej w większym stopniu przypominają obrazy niż dzieje się to zazwyczaj w tkaninie współczesnej, od kilkudziesięciu już lat obok poszerzania stosowanego tworzywa rozwijającej także własne formy przestrzenne; nawet w niektórych pracach autorka obok nielicznych aplikacji stosowała równocześnie podmalowywanie. Można sądzić, że środki tkackie traktowała jako jeszcze jedno z możliwych tworzyw malarskich, co uwidacznia się szczególnie w jej haftach. Włókno, a szczególnie naszywane na różne podkłady gęste pasma haftu grubą włóczką w pewien sposób spełniały funkcje tradycyjnej materii malarskiej. Artystka starała się ją uwyraźniać, upodabniając swoje prace do organicznych tworów natury, pozostających może nawet w większym stopniu bliskości z nią niż farba. Materialność środków, uzyskiwanych wprost z roślin uzmysławiała konkretność świata.
Fragment z Albumu Delfina Krasicka życie i twórczość,
Zbigniew Taranienko, Tkackie pasje Delfiny Krasickiej, Warszawa 2015
