Opis:
Aldona Jabłońska-Klimczak
Ludzie wśród zwierząt
kuratorka: Sylwia Szymaniak (Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej)
Galerie DAP1 i DAP2 Domu Artysty Plastyka OW ZPAP przy ul. Mazowieckiej 11A w Warszawie
Wystawa w dniach 30 sierpnia – 10 września 2024 roku
Wernisaż o godz. 18:00 w piątek 30 sierpnia 2024 roku
Urodzona w 1948 roku w Gdańsku. Tytuł magistra filozofii uzyskała na Akademii Teologii Katolickiej (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego). Od połowy lat 70. do upadku komunizmu zaangażowana w działalność niepodległościową. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczyła w organizowaniu podziemnej Solidarności. Była członkiem redakcji ukazującego się poza oficjalnym obiegiem pisma KOS. Po 1989 roku jako jedna z założycieli Społecznego Towarzystwa Oświatowego organizowała niezależne od państwa szkolnictwo. W 2011 roku została wspólnie z mężem Tadeuszem Klimczakiem odznaczona Krzyżem Polonia Restituta. Malarstwo, którym zajmuje się od zawsze, jest dla niej językiem którym wyraża swój stosunek do świata. Jest autorką autobiograficznej książki „Hippogyna“.
Brała udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych, między innymi:
1980 Gdańsk – Klub Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP)
1989 Warszawa – Galeria „Na Brechta“
2005 Zakopane – Dom Muzealny „Ornak”, Galeria Magdy Kraszewskiej
2006 Warszawa – Galeria TEST
2015 Kraków – Galeria „Floriańska 22”, „Zwierzoludy“
2015 Lwów – Galeria Primus – „Radości i smutki boskich stworzeń”
2018 Warszawa – Łazienki Królewskie, Powozownia – pokaz obrazów, prezentacja książki „Hippogyna”
2019 Warszawa – Galeria Metamorfozy – „Ratujmy Polskę”
2021 Warszawa, Sala im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, Powiśle – „Samotność i nadzieja”
Wystawa „Ludzie wśród zwierząt“ Aldony Jabłońskiej-Klimczak w galerii Okręgu Warszawskiego Związku Polskich Artystów Plastyków to ekspozycja prac malarskich z kilkudziesięciu lat działalności artystycznej.
„W obrazach Aldony czuję spokojną determinację i powagę. Widzę też (…) pewną naiwność, która (…) właśnie budzi zaufanie.“ – pisała Maria Anto w tekście do jednej z pierwszych wystaw Aldony Jabłońskiej-Klimczak w 1989 roku. Tę niezwykłą szczerość możemy obserwować do dziś. Artystka konsekwentnie posługuje się malarstwem. by podzielić się światem swoich przemyśleń, marzeń i wspomnień. Tworzy obrazy w duchu realizmu magicznego, malarstwa fantastycznego i naiwnego. Malowane sceny są próbą odnalezienia harmonii i piękna świata zwierząt pokazanego na polu sztuki, a także krytycznym spojrzeniem na świat ludzi.
Aldona Jabłońska-Klimczak w swoich pracach zastanawia się nad antropocentryczną perspektywą postrzegania świata. Wychodzi poza tradycyjne myślenie, które przez wieki kształtowało zachodnią filozofię i naukę, gdzie człowiek był postrzegany jako istota wyjątkowa, odmienna od zwierząt ze względu na posiadanie duszy i rozumu. To przekonanie, którego korzenie sięgają filozofii Kartezjusza, stanowiło podstawę kartezjańskiego dualizmu, czyli podziału na istoty z duszą (ludzie) i bez duszy (zwierzęta). Artystka nie zgadza się z podziałem, który rozdzielając ciało i duszę, sprowadził zwierzęta do pozycji biologicznych maszyn. O ukochanych zwierzętach zawsze mówi z uczuciem i atencją: „Malowałam je z głębokim przeświadczeniem, że zwierzęta mają duszę. Ich świat duchowy przejawia się przez silne i głębokie emocje, inteligencję i umiejętność tworzenia skomplikowanych społeczności.“
Artystka zmniejsza dystans między gatunkami. Aldona Jabłońska-Klimczak maluje często hybrydalne istoty, łamiąc granice gatunku zmienia postrzeganie ludzkiej świadomości wobec innych żywych istot – zwierząt. Poprzez eksplorację świata istot nieludzkich, przygląda się granicom natury i kultury, które sami wyznaczamy.
Czy jest to antropomorfizacja czy raczej na odwrót animalizacja – nadawanie cech zwierzęcych ludziom i postulat uczenia się od zwierząt współpracy, pierwotnej inteligencji, obserwacji natury?
Surrealistyczny, wyimaginowany świat harmonii współżycia ludzi i zwierząt prezentowany w malarstwie Aldony Jabłońskiej-Klimczak pokazuje nadzieję na lepszy świat, który wciąż my, ludzie, możemy współtworzyć.
